Pomieszczenie hodowlane
Dla parki papużek wystarczy klatka o długości 80 cm. Jednak należy się stosować zasadę "czym większa, tym lepsza", nie ma klatek za dużych.
Możemy też wybudować papużkom wolierę wewnętrzną lub zewnętrzną. W wolierze wewnętrznej możemy trzymać kilka sztuk, które same się dobiorą w pary, co może dać lepsze wyniki hodowlane. Jeżeli jednak mamy zamiar rozmnażać odmiany barwne, kształtne lub mamy zamiar wyselekcjonować coraz to lepsze papużki, najlepiej rozmieścić każdą parkę w osobnej klatce. W wolierze zewnętrznej, papużki mogą być przez cały rok. Musi ona mieć co najmniej 3 m długości, powinna być wyposażona w grube gałęzie lub platformę z desek, gdzie papugi będą mogły nocować, bez obawy, że odmrożą sobie nogi (przykryją je piórami). W wolierze też powinno znaleźć się miejsce zadaszone, a najlepiej jest zbudować takie małe pomieszczenie o wymiarach np. 1m x 1m, gdzie znajdzie się miejsce do nocowania. W pobliżu, gdzie będą przebywały papużki powinno się znajdować słabe źródło światła, które uchroni je od ewentualnego stresu związanego z np. człowiekiem wchodzącym w nocy do pomieszczenia i zaświecającym światło, a także w zimie, gdy zapadnie zmrok papużki często zostają nocować na siatce, co może skończyć się odmrożeniem nóżek, dzięki źródle światła znajdą "bezpieczne" miejsce do nocowanie.
Zalety hodowli papużek w stadzie przedstawił Robert Sobecki w artykule "Papużki faliste - hodowla systemem stadnym".
A. Brehm tak opisał zachowanie i temperament papużki:
"... Żaden z ptaków hodowanych w klatkach nie wytrzymuje z nim porównania. Inne papugi odznaczają się świetnością barw, czy też zdolnościami naśladowczymi; ona tych zalet nie posiada, bije je jednak swym swoistym, nieporównywalnym wdziękiem. Jest ona ozdobą każdego pokoju i zdolna jest podbić najbardziej zatwardziałe serca..."